Eger neyi ise sevirsense,bu onun sonuna "ci" shekilcisi elave etmeye esas vermir.Milleti sevmek "milletci" olmaq demek deyil.Sevmek insani yaxshi ishlere sovq edir,"cilik" ise fanatizmdir,insanin gozunu dumanlandirib,iyrenc sheylere yol acir.Milleti sevmek-buna ehtiyacimiz varmi? Var,amma seve bilmirik.Hetta dogma anamiz bize kifayet qeder ezab verib,pislik etse,onu sevdiyimize shubhe eder,hetta nifret ede bilerik.Millet bize pislik edibmi?-Edib,edir,qarshisini almasaq hele de edecek-bu millete mensub ferdlerin mecmusu sheklinde,ona gore de "azerbaycanli ki azerbaycanli" ifadesi yaranib.Amma her birimizin qelbinde iynenin ucu qeder de olsa bu millete sevgi qalib.Qalmasaydi susardiq,mubarize eshqinde,qurtulush eshqinde olmazdiq.Demeyin ki,ozume gore edirem,bu bele deyil,ozune gore eden buradan qacib geder,ozune rahat heyat secer,burada ezab cekmez.Onu da deyim ki,men hec vaxt bashqa milletin yaninda oz milletimi pislemerem,cunki onun pis olmasinda menim de gunahim var. "Yukselen men deyilem,alcalan divarlar..."
Her hansisa bir irqin, diger irqden ustun olmasi ile bagli nezeriyyelere inanmiram.
Insanlar beraber dogulurlar, sonradan iqtisadi, sosial-siyasi baximdan ferqler yaranir onlarda.
Dogulan uwaqin 5 barmaqi ve s. olur, ancaq hech kes konkret "millet"le, "Din"le ve s. dogulmur. Bu Insana sonradan dushduyu cemiyyete uygun olaraq ve o cumleden tarixen verilen "yarlik"lardir.
Sizi salamlayiriq Qonaq | RSS
